Na het beitsen, elders in deze nieuwsberichten al toegelicht, dient het passivatieproces zich te voltrekken. Een veel voorkomend misverstand is dat dit passiveren zich enkel kan voltrekken mits de toepassing van een zogenaamde passivator, een product dat de inox doet passiveren, die ervoor zorgt dat de inox zijn beschermende laag terugkrijgt dus. Het gebruik van een passivator is zeker zinvol in een aantal omstandigheden, maar toch niet altijd nodig.

Een passivatieproces voltrekt zich eigenlijk automatisch bij contact van de opnieuw actieve laag met de lucht, of beter gezegd met het zuurstof in de lucht. Ook zonder tussenkomt van een passivator wordt deze zelfherstellende beschermlaag dus gevormd.

Vanaf het moment dat een product dus gebeitst wordt, wordt deze in normale omstandigheden dus automatisch gepassiveerd. Er bestaan wel producten op de markt dit het proces - dat in de regel ongeveer een dag duurt - versnellen tot enkele uren.

Het is dus ten zeerste aan te raden om een dergelijke passivator wel degelijk te gebruiken als je bijvoorbeeld weet dat het stuk meteen na het beitsen afgehaald wordt en meteen in een agressieve omgeving wordt geplaatst, of - ik zeg zo maar iets - met een open vrachtwagen wordt opgehaald voor een lange rit.

Afhankelijk van de situatie gebruiken wij dus inderdaad een passivator of laten wij het stuk op een 'veilige' plaats spontaan passiveren. Anderzijds is het ook duidelijk dat de zogenaamde passivatoren ook niet onmiddellijk werken. Een gebeitst inox stuk met behandeling van een passivator na een half uur in een agressieve omgeving plaatsen is om problemen vragen, dat kan je je wel voorstellen... Karine

08 juni 2011